Matematyczno-egzystencjalnie.

Szybka matematyka: jeśli nie będę miał praktycznie żadnej emerytury, to wypadałoby nabzykać potomstwa. Ok – nad tym pracuję. Teraz by wypadało zapewnić jakieś metry do trzymania stadka: lekko licząc 4 pokoje minimum żeby się nie pozabijać w mieszkaniu, lub mały domek, żeby letnią porą wyganiać stado na popas pod chmurką.
Biorąc pod uwage to co się dzieje pod blokiem – lepiej dla zdrowia (fizycznego i psychicznego) trzymać dzieciaki na pastuchu elektrycznym obok obory, niż wpuścić je w gromadę Rycerzy Ortalionu.
Lecimy dalej: po sprzedaży mieszkania i uwzględnieniu dochodów, oszacowaniu potencjalnych kosztów na zabezpieczenie przyszłych niezbędnych remontów własnego domku, wychodzi na to, że:

– przy uśrednionej cenie 1zł/1kg ziemniaka, jedząc przez prawie 9 lat same ziemniaki i sprzedając wszystko co mam – uzbieram na domek.

– biorąc kredyt na zakup domku, spłacam dwa domki. Plusy: domek mam od razu. Minusy – przez 35 lat będzie można jeść same ziemniaki przy założeniu, że nie podrożeją powyżej 1,20zł.

– sprzedając w USA nerkę Najwspanialszej-Z-Żon i sprzedając wszystko co mam w kraju, domek będę miał prawie od ręki.

– sprzedając w USA nerkę swoją i Najwspanialszej-Z-Żon, mamy domek i kasę na potencjalne remonty. Sprzedając do tego wszystko co mam w kraju, pozostaje jeszcze sporo gotówki na koks, dziwki i gorzałę.

Pomijam tu koszty utrzymania i wychowania dzieci: jeśli dopiero za 35 lat miałbym mieć wolną gotówkę po spłacie domu, to… będę wtedy miał lat 67. Jedyne co mi w tym wieku stanie, to serce, więc potomstwa nie nastukam.

Pozostałe opcje: kupić samą ziemię (nieużytki) za kilkanaście tysięcy, pojechać z Najwspanialszą-Z-Żon do Tunezji, gdzie przy dobrych układach zamienię Ją na 3-4 wielbłądy i kozę. Po powrocie do Polski zamieszkam na ugorze w lepiance wybudowanej z wielbłądziego gówna i zakładając, że będę mógł do pracy dojeżdżać na śmierdzielu – będę posiadaczem własnego domu/lepianki, 3 pojazdów/wielbłądów, kochanki/kozy. Dodatkowo zostanie sporo kasy na dziwki, koks i wódę, z pewnością uda też się coś zaoszczędzić na emeryturę.
Sprawa Najwspanialszej-Z-Żon też się sama rozwiąże – żaden Arab, Beduin, czy inny ichniejszy autochton nie wytrzyma z Nią więcej jak 2 m-ce, więc odeśle NzŻ do mnie nie prosząc nawet o zwrot wielbłądów.

Kurde, to jest jakiś plan…
…tylko skąd wziąć pieniądze na wycieczkę do Tunezji?

*****

Dla znudzonych wpisem, dorzucam rozkoszną stopę wielbłąda…
…if you know what i mean 😉

(zdjęcie pochodzi z: http://blogs.crikey.com.au/northern/2010/11/22/how-to-eat-a-camel-peter-warburton/ )