Maraton Jaskiniowy Speleoklubu Bielsko-Biała (cz. 1)

Nie do końca wiem, jak do tego wydarzenia podejść, nie mam pomysłu, jak je opisać. Zazwyczaj każdą z jaskiń traktowałem jako temat na osobny wpis, a tym razem tak naprawdę stoję przed zadaniem opisania wydarzenia obejmującego ponad trzydzieści obiektów, w tym niejednej jaskini…

Najważniejsze, że udało się. Wziąłem udział i przetrwałem cały Maraton Jaskiniowy Speleoklubu Bielsko-Biała!

Decydując się na udział w tej imprezie, nie od końca wiedziałem, czego się spodziewać. Wprawdzie Speleoklub Bielsko-Biała na swojej stronie publikuje informacje dotyczące Maraton Jaskiniowego, jednak nie dawały mi one pełnego obrazu wydarzenia. Chyba najbardziej odczuwałem brak konkretnej listy jaskiń, które mamy odwiedzić, ale… może na tym miała polegać zabawa?

Tak czy inaczej, w sobotni poranek stawiłem się w okolicach zamku w Mirowie, skąd ruszyliśmy na podbój jurajskich atrakcji.

Jakieś szczególne wrażenia, wnioski? Kilka się znajdzie.

• Ciekawym doświadczeniem była praca z “obcymi” ludźmi, opierającymi swoje działania na zunifikowanych zasadach czy to poręczowania, czy poruszania się w obiektach jaskiniowych. Teoretycznie nie znałem towarzyszy i ich umiejętności, lecz bez oporów korzystałem ich lin (w tym momencie zorietowałem się, że Maraton Jaskiniowy to moja pierwsza impreza, w której nie nie brałem udziału w towarzystwie ludzi z Nocka).
• Cała impreza trwała około 17 godzin. Odnoszę wrażenie, że nawet w Tatrach nie uczestniczyłem w tak długim wydarzeniu. Obawiałem się nieco jak zareagują kolana, plecy, czy organizm zrobi mi tę przyjemność i łaskawie nie rozpadnie się po drodze. Na szczęście wytrzymał. Poza ogólnym zmęczeniem, nic mi nie dolegało, można więc po raz kolejny wysnuć wniosek, że jest ze mnie zwierz bardziej jurajski, niż tatrzański. W sensie, że na Jurze jeszcze mogę przetrwać taką imprezę, a Tatry już w połowie wydarzenia zabiłyby mnie na śmierć.
• Wracając do kwestii zmęczenia: wyjazdy tatrzańskie efektywniej dają w kość. Krótsza, lecz intensywniejsza akcja, o wiele wyraźniej wysysa  z człowieka siły. Jura robiła to bardzo powoli, trudniej było wyłapać moment, gdy już należało zwiększyć czujność, bardziej się pilnować w związku ze zmęczeniem. Czerwona lampka zapaliła mi się w momencie, gdy nie potrafiłem wywiązać skrajnego lewą, zamiast (jak zwykle to robiłem) prawą ręką.
• Jednym z największych moich sukcesów, było odpowiednie dobranie ciuchów. Jako największy zmarzluch we wsi, metereologiczny malkontent (czego jestem świadom), na tyle dobrze przygotowałem się pod względem ubrania, że nie udało mi się przemarznąć, nie straszny był deszcz, a nawet grad. I nie usmażyłem się, gdy na moment słońce postanowiło nas łaskawie dogrzać swym blaskiem. Co prawda owe przygotowanie skutkowało najprawdopodobniej najcięższym plecakiem w całej ekipie, ale… dzięki temu udało mi się przetrwać do końca Maratonu.
• Pierwszy raz w życiu miałem okazję obserwować w terenie techniki pradawne. Może i nie wykorzystałem okazji do zabawy drabinką, ale zjazd do Piętrowej i Borka zaliczyłem bez sprzętu. Chyba jestem zbyt wygodny, by narażać rączki i pachwinki na przetarcia.

W trakcie Maratonu odwiedziliśmy w sumie 32 obiekty. Nie można powiedzieć, że były to same jaskinie, miejscami ciężko też stwierdzić, czy to było zaliczone jako punkt maratonu powinno być brane pod uwagę, ale przecież chodziło o zabawę. Oficjalnie “zaliczyliśmy” kolejno:

1. Jaskinia Księdza Borka
2. Studnia Gliwicka
3. Jaskinia /Studnia/ Przekątna
4. Jaskinia Piętrowa Szczelina
5. Stajnia ** rejon Mirowa
6. Schronisko nad Stajnią **
7. Jaskinia Sucha
8. Brama Laseckich
9. Komin w Rzędkowicach
10. Schron podskalny w Lechworze **
11. Okiennik Rzędkowicki
12. Garaż w Rzędkowicach
13. Jaskinia Sopli Lody
14. schron przy Jaskini Sopli Lodu **
15. schron w Bibliotece **
16. Jaskinia Żabia
17. Jaskinia Sulmowa
18. Babie Nogi
19. Jaskinia Zawał do klapy
20. Schronisko Południowe
21. Mała Jaskinia Szpatowców
22. Jaskinia Szpatowców /Kalcytowa/
23. okap skalny niższy poniżej drogo Trzech Andrzejów w Podlesicach **
24. okap skalny wyższy poniżej drogo Trzech Andrzejów w Podlesicach **
25. jaskinia z dwoma otworami **
26. Wilczy Aven
27. Jaskinia Berkowa /Kalesonowa/
28. schron “lewy” pod różą **
29. schron prawy pod różą **
30. okno w Ptaku
31. Garaż w Podlesicach
32. Sadek

(obiekty o nieudokumentowanej nazwie są oznaczone gwiazdkami **)

Czy udział w tej imprezie mogę traktować jako udany? Z pewnością. Teoretycznie mógłbym mieć pretensje, że w Piętrowej spędziliśmy za mało czasu, że w Borku nie zajrzeliśmy w jeszcze jeden korytarz, pewnie kilka spraw na siłę mógłbym potraktować jako odbębnione z nienależytą starannością, ale… takiej a nie innej realizacji planów wymagał Maraton Jaskiniowy.

Wydaje mi się, że plan został zrealizowany najlepiej, jak to było możliwe.
Czy powtórzyłbym ten wyczyn? Niech pomyślę: mokro, zimno, deszcz, grad, ciemno, kilkanaście godzin z plecakiem w tych warunkach? O nie…
No dobra, wszyscy wiemy, że tak.

*****

30 Maraton Jaskiniowy Speleoklubu Bielsko-Biała – statystyki:

• data: 29-30.10.2016,
• 26,58 km długości,
• 32 obiekty, w tym 12 obiektów teoretycznie (lub praktycznie) wpisujących się w definicję słowa “jaskinia”,
• czas trwania – około 17 godzin ,
• pierwsze zastosowanie w terenie technik “prastarych”.